Królik jest propozycją bycia blisko, bez konieczności opowiadania sobie czegokolwiek.Jest zorganizowanym sposobem starzenia się wykonawcy i widza. Skupieni na tańcu - który tworzy rytm obecności scenicznej w przestrzeni i czasie - starzeją się.Jest obserwacją czasu, jego upływania i zorganizowania w kadencje. Bo musi on upłynąć, aby ruch stał się w przestrzeni i w umyśle widza.Gaśnięcia - światła, ruchu, żywotności, życia.Zużywania się.Spektakl powstawał na zasadzie nieskrępowanego ciągu skojarzeń, pomysłów i wizerunków. Na przekór obowiązkowi myślenia i mienia koncepcji. Na przekór konieczności: pisania o spektaklu, dawania chwytliwych haseł, tłumaczenia się z czegokolwiek.Podobnie jak Nawrotnik, Królik powstał w nietypowych i inspirujących wnętrzach warszawskiego studia fotograficznego Berlin, można go nawet uznać za pewnego rodzaju spin-off Nawrotnika.
Choreografia i wykonanie
Rafał Dziemidok
Przestrzeń i światło
Ewa Garniec
Video
Tomek Gogol
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz